Lendas na Lareira
A nosa lareira xa tivo os seus primeiros visitantes: o
alumnado de 5°A que, xunto coa súa profe Inma, se animaron a ler un pouco e a
escoitar contos de tradición oral!
Moito máis que unha cociña doutros tempos!
A lareira non era unha cociña chea de
fume, non era un espazo donde cociñar,
non era un lugar donde quentarse... Era moito máis! Era o
punto clave do fogar!
Era a “escola familiar” donde reunidos se leía, se falaba das cousas da vida cotiá, se ensinaba e se aprendía... A carón da lareira, país, netos e avós, foron compartindo durante siglos conversas en forma de lendas, historias e costumes antigas. Un xeito de contribuir a manter viva a tradición oral nuns tempos nos que os coñecementos adquiríanse na escola pero o importante da vida e a educación dos fillos era transmitido pola familia; nos que a televisión non era a protagonista á hora de comer, o ordenador ou o móvil non restaban tempo as conversas familiares e os xogos non se compraban dun estante de comercio para enfrascarse neles e afastarse do mundo real senon que se aprendían e compartían na escola de xeración en xeración.
Era a “escola familiar” donde reunidos se leía, se falaba das cousas da vida cotiá, se ensinaba e se aprendía... A carón da lareira, país, netos e avós, foron compartindo durante siglos conversas en forma de lendas, historias e costumes antigas. Un xeito de contribuir a manter viva a tradición oral nuns tempos nos que os coñecementos adquiríanse na escola pero o importante da vida e a educación dos fillos era transmitido pola familia; nos que a televisión non era a protagonista á hora de comer, o ordenador ou o móvil non restaban tempo as conversas familiares e os xogos non se compraban dun estante de comercio para enfrascarse neles e afastarse do mundo real senon que se aprendían e compartían na escola de xeración en xeración.
Magoa que hoxe en día,
a avanzada tecnoloxía non deixe espacio para unha “lareira” en cada fogar!
No hay comentarios:
Publicar un comentario