1 Maio
A xogar! Cap. III "Galicia a través das súas pontes"
A auga dá vida, pero alí onde o seu discorrer supón un obstáculo na comunicación dos pobos, o ser humano tende unha ponte. Así o fixo ao longo dos séculos. Cambian os
materiais, (madeira-->pedra-->ferro-->
materiais, (madeira-->pedra-->ferro-->
aceiro...),pero o obxectivo permanece: unir o que a auga distancia ou simplemente, ás veces, o que a peculiar orografía salvagarda.
Os máis fermosos son os máis antigos. Testemuñas do paso dun avanzado pobo romano que o mesmo creaba unha vía ou tendían unha ponte para facilitar as súas comunicacións e o seu avance, como construían un acueducto para fornecer as súas vilas desde unha mina afastada, ou incrementaban as súas riquezas áureas horadando coa soa forza da auga toda unha montaña.
Os romanos, excelentes ensexeñeiros de pontes de pedra, adquiriron tal dominio na materia que chegaron no s. II a consruir pontes con arcos de ata 30 m. Algo imposible de recrear ou superar nos séculos posteriores. Ata o século XVIII!
Coa caída do imperio, perdeuse a súa sabiduría por moitos séculos. No medievo volveron a construirse pontes. Pero ata que en Francia, no ano 1747 se creou a primeria escola de inxeñería do mundo co obxectivoo de formar persoas capaces de facer os cálculos necesarios para construilas sen riscos, non houbo pontes que superaran a magnitude das romanas.
España, seguindo o exemplo francés, creou no 1802 a "Escuela de Ingenieros de Caminos de Madrid" para formar nos cálculos necesarios aos seus propios enxeñeiros.
Na súa ardua conquista, o Imperio romano foi deixando pródigos exemplos da súa impresionante arquitectura.
E aínda que a miúdo debido as sucesivas reformas ou reconstrucións, resulta difícil distinguir cales son de orixe romana e cales enteiramente medievais, en ambos os casos a súa beleza e constatada solidez nada teñen que ver coas actuais, cuxo obxectivo, ademais de acurtar distancias, busca máis a espectacularidade que sobrevivir ao paso dos séculos, cronometrándose en consecuencia, o seu deterioro, non en séculos senón en só unhas décadas.
Os romanos, excelentes ensexeñeiros de pontes de pedra, adquiriron tal dominio na materia que chegaron no s. II a consruir pontes con arcos de ata 30 m. Algo imposible de recrear ou superar nos séculos posteriores. Ata o século XVIII!
Coa caída do imperio, perdeuse a súa sabiduría por moitos séculos. No medievo volveron a construirse pontes. Pero ata que en Francia, no ano 1747 se creou a primeria escola de inxeñería do mundo co obxectivoo de formar persoas capaces de facer os cálculos necesarios para construilas sen riscos, non houbo pontes que superaran a magnitude das romanas.España, seguindo o exemplo francés, creou no 1802 a "Escuela de Ingenieros de Caminos de Madrid" para formar nos cálculos necesarios aos seus propios enxeñeiros.
Na súa ardua conquista, o Imperio romano foi deixando pródigos exemplos da súa impresionante arquitectura.
E aínda que a miúdo debido as sucesivas reformas ou reconstrucións, resulta difícil distinguir cales son de orixe romana e cales enteiramente medievais, en ambos os casos a súa beleza e constatada solidez nada teñen que ver coas actuais, cuxo obxectivo, ademais de acurtar distancias, busca máis a espectacularidade que sobrevivir ao paso dos séculos, cronometrándose en consecuencia, o seu deterioro, non en séculos senón en só unhas décadas.
Queredes saber un pouco máis sobre as pontes galegas?
Aquí vos deixamos un repaso-resumen de algunhas pontes (tan só algunhas delas porque son moitísimas!), os ríos que as atravesan e as cidades nas que se mecen.
Xa sabes o ques segue: Reúne á Familia e a Xogar!
E como sempre, poñede atención a toda a información, anécdotas e experiencias que a vosa Familia pode ensinaros e contaros sobre elas!
Moitíííísimo Ánimo!
Estades facéndoo moi ben! Seguide así!
Nos vemos Pronto!
No hay comentarios:
Publicar un comentario